podzwonne...

zawirował złoty pył powietrze wypełnił dym
z jaja ponownie wykluł się feniks
tam gdzie stąpnie sieje żar jak wąż pełznąc pośród traw
znowu urządził piekło na ziemi

głodny płomień pożarł las w zgliszcza też zamienił sad
rozrasta się krąg spalonej czerni
puchnie w jego trzewiach głód za nim tylko swąd i smród
a wiatr roznosi zarzewie klęski

huczy grozą ognia wir nawet się powietrze tli
któż się przyczynił że on zmartwychwstał
czemuż przebudził się kur aby wznieść płomieni mur
i jak go uśpić można natychmiast

to co żyło umrze w mig nie ucieknie przed nim nikt
ginie co fruwa biega i skacze
tu potrzeba z nieba łez niechże wreszcie spadnie deszcz
gdyż taniec kura przysparza zmartwień

Argo.

autor

Argo

Napisany: 2020-04-04 Dodano: 2020-04-04 13:36:32

Ten wiersz przeczytano 754 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie