POECIE
Poezja kocha maleńkie cuda z tego zrobi naszyjnik z gwiazd dla ludzi i dziedzictwo dębu dostojne utrzyma eliksir dla wybranych ambrozja zasmakuj a będziesz nieśmiertelny
Jesteś przy mnie tak dawno Poeto
ciągle smucisz się czy człowiek rozumie
kształt obrazów i barwy które widzisz
i Boga w cierpieniu biedę w opuszczeniu
i w winie zawiązki prawd i przyczyn
zamykasz przestrzenie aby przetrwały te
wizje
często drżę o Ciebie gdy słabniesz
wtedy Poezja przypina Ci skrzydła
i na pewno jesteś błękitny bo gdy mówisz i
tęsknisz
to czuję dotyk marzeń i głębiny jaźni
kochają Cię kobiety zwierzęta i dzieci
tak się cieszę że trwasz ze mną
Przyjacielu
bo jakbym umiała spojrzeć na świat
pięknie
i zgłębić sama tajemnice gdyby Ciebie nie
było
serce Twoje czyste jak gołąb wzlatujesz
by inni umieli kochać wzbudzasz uczucia
a serce Twoje błaga nieustannie o Miłość
lecz Ona ciągle ogląda się w przeszłość
i przesypuje ziarenka piasku nieustannie
poszukując swojego imienia i omija
na ramiona moje wciąż
niech to brzemię cierpienia spływa
i tęczą w moich oczach odbija
abyś dalej dla ludzi pisał
Łódź,10.04.2008r. ula2ula
Komentarze (11)
Wspaniała troska o przyjaciela, a on przesyła Ci
pozdrowienia. Pewnie nie o nim w wierszu pisałaś, ale
choć trochę pewnie myślałaś....
o A.............. pozdrawiam również i życzę więcej
takich udanych wierszy.
Coś dobrego o poecie:) mój plusik:)
Zamykasz przestrzenie bo w przestrzeni myśl zawarta .
Myśl ta ciepła , bliska duszy i sercu
Należy przyznać, że napisany przez Ciebie wiersz jest
dużo trudniejszy i ambitniejszy od zazwyczaj
spotykanych w serwisie. Za to Cię cenię. Druga sprawa
- nie spotkałam jeszcze piękniejszych słów
opiewających muzę poezji. Musisz uwierzyć na słowo, że
nie są to zwykłe, puste komplementy.
Napiszę krótko życiowy i dojrzały wiersz,jestem
zdecydowanie pod wrażeniem
Podnosisz na duchu, wiersza adresata,
Zagubionego w życiu - to nie przesada,
Wielu odczuje Twoje piękne słowa,
Uczuć na papier niech spłynie wulkanu kreska nowa....
hmm...poeta czuje inaczej ,głębiej ,czasem wznosi się
na wyżyny ,czasem opada w dół,ale ważne jest ,ze nie
rezygnuje i pisze ...dla siebie i innych.. ciekawy
wiersz
Nie tylko serce poety o miłość nieustannie błaga; bo i
ci, co popełniają występki a nawet zbrodnie łakną jej
nieustannie jak roślina wodę. Tylko starają się o nią
w ten nieudolny, by nie powiedzieć- zboczony sposób...
Ale Twój wiersz jest o kimś dobrym i ciepłym, i o
takimże świećie dobrze nam opowiada
Poezja jest potrzebna by osładzać prozę życia. Bez
niej byłoby ciężko. Pisz poeto, pisz...
Zrozumienie i wzajemne wsparcie chyba, gdyż i Ty
zyskujesz mając taki wzorzec. Wiersz naprawdę
romantyczny.
wiersz piękny...poeto pisz tak bardzo autorka
prosi..pisz a my będziemy czytać...