O poecie niespełnionym

W małym, sennym miasteczku
na ławce przy zbiegu dwóch ulic,
usiadł zmęczony pisaniem,
poeta niespełniony.

Przelewał na papier tęsknoty
za szczęściem, co łukiem szerokim
dzień po dniu go omijało,
a smutków wciąż przybywało.

Zawiłe i niespokojne
rymy w wierszach utrwalał,
natchnione serce bolało,
na kpiny się nimi narażał.

Bo słał liryczne wiersze
do wszelkich wydawców świata,
a każdy mu odpisywał
żeby tworzył inaczej.

Poeto sentymentalny
któż dzisiaj czyta liryki?
Świat pędzi jak nakręcony,
w biegu gubiąc trzewiki.

Choć twoje wiersze jak nuty
tłumaczeń nie wymagają,
ciężko im dotrzeć do ludzi,
liryki popytu nie mają.

I choć masz serce zranione
poeto, śpiewaku uliczny,
okulbacz swe rymy, osiodłaj,
i ruszaj na szczyty sławy.

autor

Kajka

Dodano: 2008-10-07 10:30:36

Ten wiersz przeczytano 685 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie