poema dla zakochanych _...

Żyli daleko od siebie ,
Lecz świat ich serc ,
Tak mały i piękny był ,
I tak krótkie różniły ich drogi .

I Jak dwie gwiazdy na niebie ,
W ciemne i smutne noce ,
W filar miłości się jednoczą ,
Tak oni , mocą swych serc ,
W krainie słodkiej radości ,
Padali sobie w objęcia .

I Nawzajem szukali siebie w świata błękitnych obrazach ,
Na różowym niebie spotykały się ich pocałunki ,
W granicie oceanu ich załzawione źrenice ,
W bieli księżyca spragnione objęcia .

I on do niej ,
Dróżką z najjaśniejszych gwiazd wszechświata ,
Szedł co noc niosąc bukiet srebrzystych lilii ,
Tak niewinnych i pięknych jak jej wielkie serce .

Ktoś kiedyś powiedział ,
Że ukradli światu najpiękniejszy skarb ,
I wzięli sobie na własność zachody słońca ,
By na świata dwóch końcach ,
Oni zawsze byli szczęśliwi ,
I zawsze o tej samej porze widzieli to samo słońce w zenicie ,
Tak samo jasne i złotem okute ,
Co ich twarze patrzące za sobą ,
Tak samo światła spragnione ,
Jak ich usta wzajemnych pocałunków ,
Co wiatr tysiące niesie kilometrów ,
I na ich ustach , jak spadające gwiazdy radośnie kładzie .

I tak żyjąc w ciągłej pamięci i miłości do siebie ,
Umarli jedno po drugim ,
I stali się już na zawsze ,
Jedną ognistą gwiazdą miłości ,
A gdzieś pomiędzy niebem i ziemią ,
Została piosnka o ich wiecznej radości .

autor

vale

Dodano: 2007-03-10 22:36:31

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie