Poeta

Ach, jak chciałbym być poetą!
Ciemną nocą tworzyć tęcze
Słowem rzucać, jak kometą
I dlatego wciąż Cię męczę
I dlatego wciąż buduję
Pustkę swoją, wciąż ozdabiam
Klawiaturą, słowa kuję
Ze słów domki, sobie stawiam

Są to wieże, (w moich planach)

W codzienności głębi szukam
Ze słowami się kumpluję
W noc bezsenną, rymy dukam
Mówię wszystko, to co czuję
Staram widzieć, ile da się
Szkiełkiem swoim, oraz okiem
Zamknąć Nieskończoność w czasie
Brnąć przez świat ten, raźnym krokiem

(chociaż często, tak nie da się)

Pragnę sławy i uznania
I łakomych oczu wokół
(wszystko to jest w moich planach)
Jest w nich jednak, pewien szkopuł
Swej szarości, jestem świadom
A znam nieźle się na wadach,
Prawdę znam więc, iż nie szarość
Lecz ma jej świadomość - wadą.

autor

Zbooy

Dodano: 2006-10-20 00:10:26

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie