Poeta
Poeta
Poeta nie ma wzniosłych słów, ukrytych w
gwiezdnej mgle.
Lecz sens i prawdę pisać chce.
Bogaty i zasobny ma on trzos.
Zamienia słowa w płodny kłos.
Do partytury wkłada morza głos.
Tęcza dla niego nad brzegami most.
Mostów do serca nigdy dość.
Więc na dłoni serce swoje noś.
Na drodze swej w burzy będzie stać.
Wierszem, swej mocy chce ci dać.
O brzasku grać i śpiewać pieśni chce.
Wielkiej miłości oblicza, pokazać te.
Pójdzie ze światłem błędną mgłą.
Ciszę zapełni miłą grą.
Myśli potok żywy, wolny tak.
Daje nadzieję gdzie jej brak.
17.09.2009
Sławek
Komentarze (2)
ciekawy w formie i jak dla mnie
przemyślany..pozdrawiam
A że nadzieję zawsze mamy, to masz u mnie duży
plus...+