Poeta

...dla każdego kto potrafi marzyć...

Wiatr w dłonie wziął pióro
Prosto z pawiego ogona
Łąki zielone ku ziemi położył
I kajet z trawy przed sobą ułożył

Taflę jeziora zburzył powiewem
Aż śpiew niemych ryb odezwał się z głębin
On pióro zanurzył jak w kałamarzu
I począł swą powieść pisać od razu

Kartki zielone poddane mu były
Atrament jeziora w słońcu się mienił
A Pisarz swe myśli na papier przelewał
Od czasu do czasu ptaszek im zaśpiewał

Z błękitu niebiosów już słońce spływało
I rybki w jeziorze już oczka mrużyły
Lecz Wiatr bez zmęczenia w pisaniu zatonął
A kartka i pióro stały się jego osłonom

I przy tym pisaniu noc go zastała
Już ptaszek nie śpiewał, atrament nie błyszczał
A zieleń papieru przygasła w ciemności
Wiatr pióro wyrzucił i poleciał w gości

I od tej dziwnej chwili...
Wiedzieć warto, moi mili...

Gdy rano słoneczko na niebie zaświeci
Gdy ptaszek ponownie piosenkę zanuci
Od chwili natchnienia na zieleni trawy
Najczęściej tam gdzie w pobliżu są stawy

Pojawia się powieść zupełnie niewinna
Pawim piórem i wodą pisana
Na trawiastych stronicach papieru
Nieczytelna, pisana bez celu...

...w każdym z nas jest coś z dziecka... Może właśnie marzenia??

autor

Ikaragua

Napisany: 2004-09-11 Dodano: 2004-09-11 20:43:31

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie