Z poetą
Z poetą są przystanki
na strofy, zamyślenia,
na błękit, co się zmarszczył
i właśnie barwę zmienia.
Z poetą jest inaczej,
bo z muzą wciąż go dzielisz,
piórem po wersach skacze,
i smutny jest bez weny.
Z poetą świat przybiera,
zupełnie inne barwy.
Dziś nocą będę weną,
a ty poezją dla mnie.
autor
magda*
Dodano: 2013-08-08 08:48:31
Ten wiersz przeczytano 1614 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
refleksja o tak
ale nie kazdy potrafi to docenić
Refleksyjnie i melancholicznie przemawiają te strofy,
ale trochę krzywdząco dla nie poety, bo to ja.
Chyba przemawia przeze mnie zazdrość;).
Tak, z poetą zawsze jest inaczej od nieba do piekła
czasami, nigdy nudno - nawet, jak tylko zna się jego
cząstkę w wierszach zostawioną. Pozdrawiam :)
Codziennie inne barwy i słowa, myśl - czy już jest
poezja gotowa. Pozdrawiam
"Z poetą" obiecująco:))
Ładnie ujęłaś Magdo.
Przekornie i lekko, powiedziałabym -tanecznie :)
Pozdrawiam Magdo:)
jest cacy, ale przyłapuję Cię Magduś na małym kiksie:
"po wersach piórem skacze"; użyta przez Ciebie
przestawka burzy piękną tonikę - i choć wers nie musi
być zdaniem - nie powinien być także być gramatycznym
łamańcem; pozdrowienia:)
Bardzo na tak!
Pozdrawiam serdecznie:)
Przepiękny wiersz...Pozdrawiam:)
przepiekny wiersz pozdrawiam serdecznie :)
Madziu ,piękny wiersz,pozdrawiam
Śliczna ostatnia zwrotka - jak dla mnie! Serdeczności
:D
Super i na temat, pozdrawiam słonecznie :)
Zawarta jest w nim prawda, ale tylko ta z lekka
szczypiąca, ta z którą czasami trzeba żyć.
Pięknie, gdy jedno jest weną a drugie poezją...
Pozdrawiam i dziękuję za wskazówkę pod moim wierszem,
rytm rzeczywiście się załamał, troszkę poprawiłam:)