poeta naturalny
wtopiony w przyrodę
w krótkiej chwili płynącego czasu
czerpie i oddaje sens istnienia
rzeczywistość materii
ulotność duszy
widzi słyszy czuje rozumie tworzy
nie myląc nocy z dniem
nawet jaśniejącej
zło i dobro nazywa po imieniu
może to prawdziwy poeta?
IV z cyklu
Komentarze (14)
Dziękuję i zapraszam do ostatniego z cyklu.
Hmm... Znam takiego poetę.
Pozdrawiam :)
Może...Ładnie o poecie naturalnym.
Pozdrawiam:)
Sympatyczny wiersz pozdrawiam serdecznie;)
Z zaciekawieniem!
" rzeczywistość materii ulotność duszy" bardzo mi
bliskie!
Z podobaniem!
:)
Pozdrawiam serdecznie!
Ukłony zostawiam!
każdy jest poetą gdy uczucia potrafi na papier
przenieść a uczucie zamienić na treść słów co pięknem
są
Ciekawie, choć trudno o jednoznaczną definicję, myślę
podobnie jak Arek.
Dobrego wieczoru życzę :)
trudno znaleźć obiektywną i widoczną granicę między
prawdziwym poetą, a (nie)prawdziwym .
pozdrawiam Zyto :)
Nie wiem jak skomentować, bo może będzie kolejna cześć
;)
Pozdrawiam :)
Super jest ten cykl: bardzo na tak
Każdy z nas może być prawdziwym poetą.. Może być kimś
wielkim, gdy widzi coś więcej, to czego w
rzeczywistości nie ma i ubiera to w barwy, emocje,
odczucia; w wers.. Ale żeby mieć jego miano, trzeba
być naprawdę tym kimś.. tylko właśnie kim.. Słowem nie
da się opisać, a może da.. Pozdrawiam serdecznie!
Ja myślę, że to dobry poeta. Nie każdy tak potrafi,
nie każdy tak może. Pozdrawiam serdecznie.
Niektórzy twierdzą, że wszyscy bywają poetami. :)
Super jest ten cykl:)pozdrawiam cieplutko:)