POETKA ?
Przez zamknięte powieki
wstępuję w głąb siebie
kładką przez daleki
łuk tęczy na niebie.
Płochość dzikiej róży
zaprasza do walca
i, wyławiam z burzy
płacz niechcianego malca.
Czuję, jak mi płonie
twarz smagana łzami..
.. jak oszalałe konie
cisną się do krtani
aż, dreszcz mnie oplata..
Walczę z tym daremnie.
Jestem cząstką świata.
Cały świat, jest we mnie!
Komentarze (6)
Wiersz pięknie wyraża głębokie uczucia i introspekcję
poetki, ukazując jej połączenie z otaczającym światem.
"Cały świat,..." teraz wiem, dlaczego we mnie nie ma
świata.
(+)
Niesamowity wiersz, nie było mnie jeszcze na beju, jak
się pojawił,
jedynie jedną kropkę w wielokropku bym dodała.
Pozdrawiam wieczornie, a może zechcesz Aniu jeszcze po
poprawkach przeczytać moją Villanelę?
Dobrej nocy życzę :)
Pieknie ujęte: Jestem cząstką świata.
Cały świat, jest we mnie!
Niesamowity i wzruszający wiersz...pozdrawiam ciepło
:)
:)
:)))