Poetko
Pochłania cię myśl tak drobna
nikła jak okruszek brudu
i każdą z rzeczy z osobna
podnosisz do rangi cudu
choć czasem w modne tkaniny
próbujesz wcisnąć huragan
- w zetknięciu z krzewem tarniny
jesteś zupełnie naga…
Pochłania cię myśl tak drobna
nikła jak okruszek brudu
i każdą z rzeczy z osobna
podnosisz do rangi cudu
choć czasem w modne tkaniny
próbujesz wcisnąć huragan
- w zetknięciu z krzewem tarniny
jesteś zupełnie naga…
Komentarze (71)
to się nazywa wrażliwość
podobanie zostawiam
:)
To prawda! Pozdrawiam Aniu :)
Istne poetyckie arcydzieło ;)
Prześlicznie.
Zafascynował; mnie Twój wiersz anno, miłego
wszystkiego-:)
Jesteśmy twórcą i tworzywem.:)
Zapamiętałam ten wiersz, tylko nie zdążyłam nic
napisać. Czasem robię taki test - czy pamiętam, czy
myślę o nim. Zastanawiałam się nad tą tarniną, to taki
zupełnie zwykły i ciernisty krzaczek, który jednak
rodzi owoce.
Zapewne w obliczu pewnych zdarzeń staje się i on
oniemiały. Pozdrawiam :)
Witaj,
tak niestety bywa, jak kiedyś
wyznawałam'ekshibicjonizm'...
P.S. Coś nie nadążam za Tobą...
Nie wiem dlaczego, wybacz.
oczywiście - Roma, czy Romi?
Anno - Romy, czy Romi?
Zaraz przekażę prośbę Romy o światełko dla Ciebie.
Wieczne odpoczywanie...
mądry przekaz :)
zapraszam na Chorzów w mojej odsłonie
https://www.youtube.com/watch?v=fMo3kv_FTWQ
Zachłysnąłem się tym wierszykiem...Aż mi tchu brakło
na moment :)
pięknie:)
"i każdą z rzeczy z osobna
podnosisz do rangi cudu"
------
Poeci tacy właśnie są,
cudownie rozmnażają dobro,
rozdają przede wszystkim to
i zwie się owo - szczodrość.
piękny wiersz :-)
pozdrawiam serdecznie:-)