Poeto
Poeto nie chowaj wierszy do szuflady
Zwiędną tam i zmarzną pozbawione
powietrza
Otwórz słowom okno niech w niebo ulecą
By zakwitnąć kwiatem w umysłach,
przestrzeni
Daj im trochę światła by sensu nie
stracić
Pisanego w znakach na cierpliwym
przedmiocie
Zachwyt to czy smutek śmiech czy
melancholia
To lek naszej duszy miód na nasze serce
Wyciągnij z ciemności te myśli skrywane
By z dna mogły wzrosnąć nad swych czasów
miarę
autor
titelitury
Dodano: 2015-01-13 15:41:53
Ten wiersz przeczytano 1389 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Bardzo dobra myśl.
Zgadzam się z Tobą:-) . Dobrej nocy
Też wrzucałam swoje wiersze do szuflady. Ktoś ważny
dla mnie doradził mi abym jednak ich nie chowała.
Pozdrawiam ciepło.
Tak trzeba, kto się urodził poetą, umrze nim.
jestem za, nie ma co wierszy w szufladzie kisić :-)
i lekkość słowa by sensu nie stracić
Dobry apel, ale trochę szlifu bym zastosowała aby ten
wiersz mógł wzrosnąć.
Zwiędną tam i zmarzną pozbawione powietrza (lepiej
światła)
By zakwitnąć kwiatem w umysłach, przestrzeni (lepiej w
umysłu przestrzeniach)
Daj im trochę światła by sensu nie stracić (może: i
lekkość słowa)
Pisanego w znakach na cierpliwym przedmiocie (
lepiej:żyjącego w znakach na historii kartach)
Reszta ok. Przepraszam że się wtrąciłam ale błędy
logiczne psują wiersz. Ta myśl jest zbyt dobra by
poległa. Pozdrawiam, wiersz jest Twój :)
Bardzo dobry, udany wiersz. Sama prawda. Pozdrawiam
mile.
Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)
Dziękuje za komentarze i zwrócenie uwagi literówka
poprawiona. Z Pozdrowieniami i życzę miłego popołudnia
wszystkim oceniającym i czytającym ten wiersz.
Dobra rada zawsze cenna pozdrawiam
warto skorzystać z dobrej rady.
Pozdrawiam serdecznie
W 8 wersie masz literowke, niektore wiersze nadaja sie
tylko do szuflady:-)