Poetyckie igraszki

Dla Nieznajomego, co na poetyckiej mej drodze przystanął...

Szalona to gra, w której będąc daleko,
dla duszy mej skromnej Ty jesteś pociechą.
Niewielu jest takich, co chce mnie zrozumieć,
i może też nie chcesz, a jednak to umiesz.

Mych słów garść znajomą w swych wierszach przeplatasz,
mej duszy i sercu tak figle wciąż płatasz.
Mój świat dotąd w wierszach gdzieś skryty głęboko
roztaczasz nade mną, dokoła, wysoko.

Tak wabisz mnie słowem, com sama pisała,
i wprawiasz w zdumienie. Bardzo się zdumiałam!
Czarujesz nie gorzej, niż z bajki magowie.
Tak wpadłam w Twe sidła i cóż na to powiesz?

Musnąłeś mą duszę swą duszą leciutko,
tak w pierwszym momencie zadrżałam na krótko.
I drżenie to w sercu mym jeszcze zostało,
tkwi we mnie i serce me wręcz oszalało.

Choć skradłeś me słowa i wplotłeś w swe wersy,
nie żywię urazy, bo jesteś tym pierwszym,
co spotkał mnie razu pewnego przypadkiem
i wkradł się w mój świat poetycki ukradkiem.

autor

Moonsee

Napisany: 2010-04-25 Dodano: 2010-04-26 08:59:17

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie