Poetyka

Ile jeszcze duszy nam zostało
Ile rozsądku i rozwagi.
Co z nas kiedyś pozostanie.
Każdego dnia coraz bardziej nas ubywa.
Za każdym razem pozostaje nas coraz mniej.

Boje się jutra i każdego dnia przede mną
Myśląc, że przed lustrem mnie już nie będzie.
Czy wystarczy odwagi aby przywrócić siebie?
Chciałbym się zatrzymać w tym miejscu
Ale ten świat potrzebuje dusz.

Dokąd nas to wszystko zaprowadzi,
Kiedy na łzy i uczucia odpowiadamy śmiechem,
A sami skrzętnie je ukrywamy nawet przed sobą.
Kim chcemy się stać,
Kolejną cegiełką w murze?

Zawieszamy obrazy na ścianach duszy,
Tylko po co…
Coraz bardziej komplikujemy, wywznioślamy, dobudowujemy a błądzimy,
Doskonalimy swój świat i nas
A zakrywamy przy tym samych siebie.

Prostota jest nieoceniona a przejrzystość pięknem
A więc czekam na kogoś
Kto stanie koło mnie i razem powie
Nie chcę być doskonały po prostu chcę być
Myśleć, odczuwać i wyrażać to co chce.

autor

still

Dodano: 2007-05-07 10:31:32

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie