Poezja
poezja nie ma ram
dotykiem który pieści
pisze wiersze przy kawie
różnorakiej treści
czasem łapie mgły
w studniach zapomnienia
licząc nicość w cieniach
stratę w zysk zamienia
potem gdzieś w niebycie
mając cię w ramionach
szuka rymów skrycie
aż się rytm dokona
poezja nie ma ram
ma mnie i ciebie
niebo nad głową
ma też i siebie
ja tylko pisząc
pomagam jej myślami
by czas się zatrzymał
dla niej i dla mnie
by trwanie było
w słowach pisanych
w trawie co szeleści
w rosie nad ranem
w drzewie co kocha
biedronce czerwonej
sercu co tęskni
dla niej i o niej...
Komentarze (38)
Też piszę przy kawie.Świetnie opisana
poezja,nic dodać nic ująć.Pozdrawiam.
"poezja nie ma ram
dotykiem który pieści
pisze wiersze przy kawie
różnorakiej treśći " a więc trwaj poezjo bo takie
wiersze lubię czytać :)
"ja tylko pisząc
pomagam jej myślami
by czas się zatrzymał " przepięknie opisany sens
pisania :-) też tak czuję :-) BRAWO :-)
Pięknie o poezji, pozdrawiam.
"w drzewie co kocha
biedronce czerwonej
sercu co tęskni" W Tobie też, to widać po Twoich
wierszach. Pozdrawiam :)
piekna poezja poranka nie zdarza się
wieczorem...............
,,by trwanie było w słowach pisanych"- na pewno
będzie. :)
Niechaj Ci będzie, ale popraw literówki (albo inaczej
- ogonki) /Nicość, niebycie, cię, też, rosie,/ Treść
bardzo sympatyczna. Pozdrawiam