Poezja chwili
Złoto ukryło wierzbom nagość,
w błyszczących sukniach stoją dumne.
Promień soczyste biele zgarnął
koronom sosen. Związał supeł
na szafirowych szczytach tui.
Poezja chwili, magia światła.
Radosne trele ptaków zbudził.
Ogród magiczną nutą zagrał.
Sercu się znowu chce uśmiechać,
powplatać radość w strofy wiersza.
Dusza szybuje w błękit nieba,
wena zatańczy dzisiaj w wersach.
autor
magda*
Dodano: 2015-02-03 10:09:44
Ten wiersz przeczytano 1193 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
Sercu się znowu chce uśmiechać,
powplatać radość w strofy wiersza.
Dusza szybuje w błękit nieba,
wena zatańczy dzisiaj w wersach.
Chciałabym mieć zawsze choćby taką poezję chwili.
Pięknie przeniosłaś w rzeczywiste słowa to
rozmarzenie.:)
taniec przyrody poezją opisany. ładnie
:)
rozmarzyłem sie w twoich wersach
pozdrawiam
Piękny wiersz. Pozdrawiam:)
Pięknie i już!
Pozdrawiam serdecznie:)
Tutaj zawsze tak cieplo i milo:-)
Piękny wiersz. Pozdrawiam :)
Pięknie. Prawdziwe rozmarzenia
Pozdrawiam serdecznie
Piękny wiersz! Pozdrawiam!
b. ładny wiersz, pozdrawiam:)
Taki śliczny "kawałek" przyrody rzeczywiście może
przywołać wenę.
Pozdrawiam Magdo.
Rozmarzyłam się. Serdeczności :)
przy takich trelach, serce się rwie.
Pozdrawiam serdecznie
Ładna pogoda to i nastrój wesoły
pozdrawiam:)