poezja jest grzechem
przypadek to sprawia czy zrządzenie losu
odpowiedź nieznane zasila przestrzenie
na poły realnie to w marzeniach sennych
sercu bliskich wersach wpadamy na siebie
uśmiechem częstujesz i w drogę zabierasz
do miejsc utęsknionych odwykłych od
ludzi
strumyków szemrzących pośród łąk
wiosennych
o uczuciu które z naturą się budzi
bliskością milczymy bojąc się poruszyć
zawstydzony dotyk rumieniec na twarzy
lekkie warg muśnięcie i to ciała drżenie
czekające na to co może się zdarzyć
nie dzisiaj to jutro bez planu na miłość
zaskoczy to cudnie lecz czy pozostanie
zwierciadłami duszy są oczy najmilszy
tajemnicą spojrzeń już grzeszymy dla
niej
Komentarze (29)
pięknie to ujęłaś...
serdecznie pozdrawiam:)
Witaj :-)
Pięknie grzeszysz :-)
Przepięknie!
Z wielkim podobaniem :-) Pozdrawiam :-)
jeżeli przyjmować literalne przykazania = myślą, mową
i uczynkiem" to = i TAK i NIE. bo tam nie ma pisaniem
wierszem // zawsze są dwa wyjścia.
Urocze rozmarzenie, czyta się z serca drżeniem.
Pozdrawiam cieplutko:)
Poezją nie zgrzeszysz, może tylko słowem,
bo to nie to samo, sprzeczności pogodzę.
Pozdrawiam Marto, a wiersz pierwszej klasy.
Ooo pięknie,tak chyba warto grzeszyć :))
Pozdrawiam serdecznie :)
Ach miłość ma wiele twarzy, grzeszyć warto patrząc
sobie w oczy. Namiętne.
Serdecznie pozdrawiam.
Z podobaniem przeczytałem ten piękny wiersz.
;)
Witam,
zatem grzeszmy, skoro tak pięknie można o tych
grzechach pisać...
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Wszystko bywa poezją
tylko trzeba to umieć dostrzec :)
miłego :)
Urocze rozmarzenie, miło czytać, pozdrawiam ciepło,
udanego wieczoru.
Pięknie dziękuję za przystanięcie :)
Grzechem byłoby nie czytać tak pięknie poetycko
skomponowanego wiersza.
Niezmiennie urzekasz mnie swoimi wierszami.
Życzę samych szczęśliwych dni.
Ciężko czyta się niektóre wersy, lecz piękna to poezja
o poezji. Pozdrawiam @
Łał! Bardzo mi sie podoba!