Poezja z namiastką żartu i życia

Wiersz ten dedykuję wszystkim dla, dla których poezja znaczy coś więcej niż tylko rymy i słowa.

„Poezja jest mową duszy”,
Jak to ktoś mądry powiedział,
Jest też jak kwiat
Wśród ciemnozielonych traw,
Jak nastolatek, którego nikt rozumie,
A na dodatek,
On czuje się sam, jak ten bratek
Na pustej, zielonej łące
Oświetlonej wiosennym słońcem.

Poezja to nie tylko pożółkła kartka,
Atramentu kałamarz,
Linijek tekstu parę
Czy wplątanie między słowa metaforę, peryfrazę,
To nie koncept doskonały,
Aforyzmów czar
Ani motyw „zabłąkany”,
Ni liryzmu żar.

Lecz to człowiek kołaczący w głuche serca drzwi,
Biedne dziecko, które cicho w ciemnym kącie kwili,
Z głośnym płaczem duszy,
Czekając na sen z rodzicami w dolinach słodkości.
To powrót po długiej rozłące
Zdrowie po ciężkiej chorobie
Radość po ciągłym cierpieniu,
Realizacja potrzeby, której pożądamy,
Pragnienia, które mieliśmy szczęście poznać,
A których już nigdy nie zaznamy.
A przede wszystkim to
My,
Nasze wnętrze,
I nasze bogactwo wyobraźni,
Dające popis swoich możliwości.

autor

olar

Napisany: 2007-11-09 Dodano: 2007-11-17 12:14:51

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie