Poezjo…
Jesteś moim alter ego
które się zalęgło w duszy
i wychodzisz po kryjomu
aby odkryć
łzawe smutki
czasem błyśniesz metaforą
co świat wokół opromienia
iskrą w oku
drżeniem serca
gdy otucha jest potrzebna
w kącie
drzemie melancholia
oplatając nicią smętną
zbudź się
proszę alter ego
zaskocz
rozwiośnioną puentą
co flirtując z marzeniami
wróci sens
otworzy bramy…
autor
fatamorgana7
Dodano: 2019-11-16 16:49:05
Ten wiersz przeczytano 2198 razy
Oddanych głosów: 96
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (76)
Poezja to piękno świata,
malowane słowem.
Pozdrawiam
Taka jest poezja:)
Pozdrawiam:)
Pięknie piszesz o poezji, która
rozbudza serce i napełnia radością duszę.
Miłego dnia życzę.
Poezja nie zna granic, dostępna na całym świecie dla
zainteresowanych.
Pozwala wyobraźni się wzbogacić, a umysł, duszę i
serce nasycić.
Miłego dnia, Małgosiu :)
Dziękuję kolejnym gościom za wizytę :*)
Madziu, Ireneo, Arku, Nelko, życzę pięknego dnia :)
pięknie o poezji:):)
Poezja to brzmi dumnie, zwłaszcza puenta, która bramy
otwiera.
Żeby ją jeszcze chciano czytać.
U mnie nie czyta nikt. Wyjątkiem mój Laki, ale on
tylko słucha.
Pozdrawiam Małgosiu. Chwyciłaś mnie tym wierszem za
... :):)
Jesteś zbyt skromna. Chciałem Ci podziękować, ale
jakoś zatrzymałaś mnie uroczo:)
Fajny i ciekawy;)Pozdrawiam cieplutko
C'est la vie...
Pozdrawiam serdecznie :)
Tempora mutantur, nos et mutamur in illis
Pozdrawiam serdecznie
Panowie - Jacku, Fluid, Marku, Tadeuszu > dziękuję za
czytanie i miłe komentarze.
Serdeczności ślę :)
Poezja o której piszesz jest widoczna także w Twoich
wierszach, które zawsze czytam z dużą przyjemnością.
Wirtualne ukłony.
Chyba wielu z nas chciałoby aby owe bramy się
otworzyły:)
Pozdrawiam.
Marek
:)