W pogoni za szczęściem
W pogoni za szczęściem
Co ci szczęście przypomina,
dom rodzinny,i rodzina .
Będąc dzieckiem nie myślałam,
że ten luz,i ta swoboda,
którą kiedyś wtedy miałam,
dzisiaj mi brakuje ona.
Wracam więc pamięcią wstecz
by na chwilę oddalona,
mgiełką czasu,i zamglona
ukazała radość mą .
Atmosferę tamtych lat,
gdzie i mama,ojciec, brat.
Na spacerach wspólnych z psem,
teraz to dopiero wiem,
że szczęśliwe tamte dni ,
nikt,i nic ich nie uchroni,
tylko pamięć, i wspomnienia
ocali je od zapomnienia.
Utrwalone w kadrze mym,
bo gdy smutek mnie dogoni,
to wyświetlam sobie film,
o szczęśliwej mej rodzinie,
i miłości co przeminie,
raz na zawsze z życiem mym
Komentarze (5)
Mam nadzieję, że dogoniłaś to szczęście. Zdrowych i
Wesołych Świąt.
Witaj podoba mi sie w jaki sposob ukazalas pogon za
szczesciem. Mam kilka uwag jesli chodzi o zapis, to
niewielkie poprawki. Pierwsze, po przecinkach powinna
byc spacja. Slowa 'me' 'twe' brzmia archaicznie,
lepiej byloby napisac, moje, twoje. Mozna je tez w
wielu miejscach pominac. Przeczytałam z przyjemnością.
Moc serdeczności.
Takie życie, że człowiek trwa ciągle w pogoni za
szczęściem.
Ciepło o rodzinie.Pozdrawiam:)
Bardzo cieplutki i przyjemny wiersz :) Pozdrawiam
serdecznie +++