W pogoni za szczęściem
Lipcowy deszcz
Ugrzany w słońcu
Jest tym samym deszczem w listopadzie
Ludzie poszli szukać szczęścia
Jedni na północ
Inni na południe
Na wschód i zachód
Przez góry doliny
Wsie i miasta
Rzeki i jeziora
Część z nich
Została tam gdzie doszła
I znalazła je
Reszta poszła dalej
Niektórzy je znaleźli
Chwilę przed śmiercią
Inni nie zdąrzyli
autor
Felipes
Dodano: 2010-12-26 20:53:36
Ten wiersz przeczytano 636 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Jak dorównać tempu szczęścia i braku cierpienia a
potem czy nie za szybko pójdziemy by dalej? Może
dlatego to tak trudne, siła skłonności
Kazdy jej szuka
Zdążę = ż, od tego co komu sądzone zależy czy zdążą
dobiec. Moim zdaniem Filipie musisz popracować nad
budową wierszy.
szczęście nasze to chwile z naszego życia ...zostają z
nami na zawsze ...pozdrawiam
W poszukiwaniu nadziei nalezy chocby caly swiat
przewedrowac,warto