POGROM UCZUĆ
Tęsknota ekstazy złudzenie zachwytu
czuje na ustach pocałunku pragnienie
w szaleństwie życia niedosytu
wraca kochania wspomnienie
Żyje latami pełen grzechów winy
jak Eumenida pragnę radości
szukam prawdy życia przeznaczenia przyczyny
przypominam rozkosz dawnej przeszłości
Smutny oczekuje w losie poskromionym
jak samotny żeglarz daleko od domu
w płaczu zalosnym w sercu zagubionym
dusza umiera w galaktyce zgonu
autor
Ryszard
Dodano: 2008-08-31 00:15:21
Ten wiersz przeczytano 625 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
hmm...pogrom miłości ..nie ma nic smutniejszego..
potem...w samotności przezywamy swoje porażki i
zachwycenia ...interesujący wiersz
Piękny wiersz ''pogromco''
nie warto walczyć z uczuciem
pozdrówka:)
Gdy tesknota rozlegla jak wody oceanu
unosi Cie na falach zycia,,,w szalenstwach
nocy Twe serce sie gubi ,,,i szuka swego
przeznaczenia.,,dobry refleksyjny wiersz.
Wspomienia często nas dopadają i przypominają co
straciliśmy.Ładne metafory i wiersz okey.
Dobry wiersz z ciekawymi metaforami
"Miłość uczuć pogromu"? Nie do końca rozumiem. Ogólnie
wiersz jest bardzo ładny i stylistycznie ok, jednak
jakoś coś mi tu nie pasuje tylko, że może młoda jestem
i źle odbieram to proszę mi wybaczyć :) Pozdrawiam, M.