Pogrzeb?
Kiedy pijesz samotnie kawę
Kiedy z gorączką leżysz
Nie ma kto podać herbaty
Dźwigasz swój smutek
W cieniu drugiego człowieka
Czy jest sens wciąż pukać
Gdy serce zamknięte
Nie, nie to nie cielesność zawiodła
Zdrada tak czy inaczej
Niejedno ma imię
Odarty z emocji
Pustką ranisz mocniej niż myślisz
Można mówić czułe słówka
Bez pokrycia
Milczenie wymowniejsze niż rozwód
Kolejny dzień umiera coraz ciszej
Zapalę znicz na pożegnanie...
Kochać, nienawidzić Lubić lub niecierpierć Nie ma nic gorszego Ponad obojętność
Komentarze (10)
Witaj
Wiersz refleksyjny o samotności "we dwoje" która
często bywa gorszą od życia w rzeczywistej samotności.
Przesyłam pozdrowienia.
"Mała" choć duża-
wierszem rozchmurza!
Miłego wieczoru, Wszystkiego Dobrego, obojętność
usuwam ze słownika.
:)
"Mała"! - Bardzo przejmujaco i mocno napisalas ten
wiersz. - Gdy obojetnośc jst jedynym - dominujacym
towarzystwem - to straszane i przykre. Dokuczliwe.
Latweij odnalężć drogę do siebie - w samotności -
przerywanej usmichem ze znajomym na ulicy. Odnależc
siebie - to ogromnie wiele - to droga do wyzwolenia od
oboetności, to droga do Pana Boga, o ktorym mowią ,ze
go nie ma. - i wtedy - rozpoczyna sie rozmowa... - Mi
powiedzały - "autorytety", ze to jest schizofrania,
ale to zupalnie nie tak.
Smutny, bardzo dobry wiersz.
Serdecznosci:)
Dziękuję za rady stylistyczne, pisałam w nocy wiersz i
faktycznie nie wyszło to za dobrze.
Dziękuję za każdy głos i ciepłe słowo. Pozdrawiam
ale "smutek
W cieniu drugiego człowieka" można naprawić, lub
chociaż próbować naprawić.
Podoba się, ale...
"Nie ma kto podać herbatę"
Nie ma kto podać herbaty
(Ma kto podać herbatę)
"Nie jedno" Niejedno
"Zapale znicz" Zapalę
Pozdrawiam.
Nie razem, lecz obok siebie. Taki związek nikogo nie
robi szczęśliwym. Najlepiej przestać żyć złudzeniami
i się rozstać.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam.
Mam podobnie jak Stella, pozdrawiam
Najprawdziwsza prawda.
Pozdrawiam:)