Pogrzebane marzenia

Dawno mnie nie było, ale z powodu kłopotów technicznych... Ostatecznie można jednak stwierdzić, że wiersz należy do starszych, ale nowszych... Różni się od pozostałych:)

Podążają...
pokrytą prochem i pyłem ulicą
w ich głowach łagodne nuty upału
łzy kryją pod zamkniętymi powiekami

Jak było pięknie gdy czuli, że żyją
gdy czuli skoszoną trawę
i falę ciepła na twarzy...

Stąpają...
po szczątkach dzieci i dorosłych
zimnego świata, tych których znali
płaczą, krew na ich rękach

Na rozwalonym bucie ktoś odcisnął palec
Przed śmiercią, zanim zmrużył oczy
Teraz serce w pierwszej fazie rozkładu
Na pół martwe, gnije z bólu
I krew zalewa wnętrze...

Mówi: zabij by dopełnić swego
Mówi: jak źle...

Maszerują omijając zgniłe serca
Matkę z dzieckiem na bezdrożu
łzy w jej oczach i blizny na ręce

uciekając by znaleźć resztkę pogrzebanej wiary
dziwne rzeczy zdarzają się nim zajdzie słońce
nim zgasną nasze oczy
a usta wypowiedzą ostatnie słowa

autor

Szczurołapka

Dodano: 2007-08-13 14:30:34

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie