Pokerek z Diabłem s

Wiersz dedykuję Markizowi de Sade czyli Sławkowi.

Przez życie zmarnowane jak wąż się czołgałem,
w rynsztoku się taplałem uczuć pozbawiony.
Konopny sznur na drzewie dyndał zawieszony,
a modlitwy i wiarę bokiem omijałem.

W paszczęce wilkołaka ślepia ogniem rażą,
zło w źrenicach odbija czerwone ogniki.
Szatan na głos chichocze głosem wrednym, dzikim,
gdy płomienie piekielne przypalanych karzą.

Na sądzie ostatecznym podpiekają pięty,
serca grzechem skażone zalewają smołą
Członki kołem łamane jakiś bies przeklęty -

obgryza z lubieżnością mrucząc coś wesoło.
Ja jednak Belzebuba lękać się nie muszę -
znaczonymi kartami gram o swoją duszę.

autor

Stumpy

Napisany: 2018-03-07 Dodano: 2018-03-07 09:56:29

Ten wiersz przeczytano 1112 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Sonet Klimat Ironiczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie