Póki jesteś
Po nocy znów dzień.
Wiatr rozsiewa piosenki.
O tym, jak chmury malują nieba
i łąki pachną wiosnami,
jak umierają jesienią
i żyją w śnie zimowym.
Na tym trzeba polegać...
Jesteś i cię nie ma.
Pokłon wyszarpanym dmuchawcom,
rozdeptanym stokrotkom,
ażurowo brunatnym liściom,
ogołoconym drzewom.
Doświadczenie czasu
dane szarym ćmom.
Choćby oparzyły skrzydła,
w przeznaczeniu się zatracą.
Na tym trzeba polegać.
Jesteś i cię nie ma.
autor
marcepani
Dodano: 2020-02-08 12:12:08
Ten wiersz przeczytano 1335 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Bardzo dobry refleksyjny wiersz, osobiście cieszę się
życiem, każdym dniem, na ziemi to tylko chwila,
przyroda się zmienia i ludzie też, pozdrawiam ciepło.
Czas szybko płynie, wszystko przemija. Dlatego ważna
jest dobrze wykorzystana każda chwila. Życzę miłego i
udanego weekendu. :)
Niesamowity wiersz! - Z niezwylą zadumą i
przemyslenie, z pogodzeniem się z tym, co konieczne.
Wiersz pelen nieuchwytności - także w tym, co wydaje
się poznane, nieciekawe bo zwyczajne i oczywiste.
wszystko - po przemysleniu okazuje się tajemnicą i
niezwyczajnością.
Mariolko - cieplutko:)...
mając świadomość jak krótkie jest życie (Jesteś i cie
nie ma)- należy cieszyć się bliskością ludzi (póki są)
u cudem przyrody.