Pokój
Patrzę na świat dookoła
wydaje się radosny , spokojny,
lecz to pozory...on o ratunek woła
nie chce kolejnej wojny
wmawia się wszystkim,że pokój
że nic nie zagraża już nam
lecz skąd ten serca niepokój
i skąd ten lęk w sobie mam
pokój to nie bez wojen świat
lecz co dnia spokojne serce
to spokojnie rosnący kwiat
życie radosne,nie w poniewierce
By ta wizja realna była
trzeba nam mądrych skutecznych rad
i ważna jest tu każda chwila
wtedy szczęśliwy będzie świat
Swojak
Komentarze (7)
a mnie myśl tego wiersza się podoba, jak słyszę
opowieści z wojny/są jeszcze ludzie którzy ją
przeżyli/ to też czuję takie emocje, pozdrawiam
serdecznie
oceniajac wiersz pod wieloma katami jedyne za przekaz
dalabym wyzsza note, zamieszanie formy to jego
slabiutka strona , powtorzenia sa dobre jezeli
stanowia srodek kompozycji I to przemyslany, Tutaj
jest tyle powtarzajcych sie slowek, zupelnie jakby
autor/ka dostala je w worku I tylko z nich miala
napisac wiersz / rymy tez sa slabe, na latwizne /
pozdrawiam
warty przeczytania / Pozdrawiam
Taki stan też miewam.
Swojaczku - pięknie i bardzo mądrze! - brawa:)
bardzo mądry wiersz pozdrawiam
Prawda, skutecznych rad i rządów
potrzeba nam Panie potrzeba,
może jeszcze bardziej niż codziennego chleba.