Pokój pełen cudów

Biurko uhaftowane z marzeń,
W pokoju krzątają się kartki,
Jedne płaczą w pozaginane rogi,
Inne śmieją się z kleksa na pół strony.

Uchylone okno na przeszłość,
Do środka wlatuje cichy wiaterek,
Przynosząc ulotne jak para chwile,
Zegar wskazówką podlicza niezapisane słowa.

W powietrzu unosi się zapach myśli.
Nagle słychać stukanie szkła -
- ach, to tylko cierpienia schowane w butelce.
Na półce stoi kolekcja pragnień -
- wszystko zadbane i w równym rządku.

Po podłodze gdzieś biega Baśniowy Krasnoludek,
Przez uchyloną szafę
Widać smoka ziejącego ogniem,
A w szufladzie komody
Śpiąca Królewna sobie śpi.

Między książkami
Bawią się w chowanego:
Miłość i Przyjaźń.
Na łóżku tańczą Namiętność i Pragnienie,
A na suficie odbijają się gwiazdy i ich sny.

Ciemność nieprzeniknioną
Rozprasza czarna świeca
Zrobiona z tysiąca pomysłów,
Na której śmieje się fikuśny płomyczek.

Ulotny dym swoją objętością
Przypomina Tęsknoty i Żale
- raz większy jest raz mniejszy,
A długopisy kolorowe od muzyki i nut
Śmieją się do rozpuku.

Czy tak wygląda pokój poety?

autor

DiaboliQue

Dodano: 2004-10-27 06:19:49

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie