w pokoju

wciśnięta w kąt
płaczę cichutko
uderzenie białymi ścianami
zabolało bardziej
niż pustka tamtej obojętności

biegnie za mną
nie wiem, czym jest
wygląda jak pająk
boję się spojrzeć mu w oczy
zobaczę ciemność własnej
przeszłości
staram się zrozumieć
ocierając oczy chusteczką
marzeń

srebrzyste ćmy
zebrały się wokół
chcę zobaczyć w nich
światło
ale znikają
zanim zostaną
zapomnianymi przyjaciółmi

autor

Elizabeth Orchid

Napisany: 2007-03-16 Dodano: 2007-03-19 15:52:35

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie