W pokoju

Pięknie poprowadzona melancholia, pozdrawiam ciepło.

Skoro się ckni, to powinien z nią być, no chyba, że
się nie da...
Fajne pisanie, w Twoim niepowtarzalnym stylu, który
jest rozpoznawalny.
Pozdrawiam sobotnio.
P.S Msz szpilki w wierszach w stosunku do osób, które
komuś nic nie zrobiły nie są fair, czasem w imię
solidarności z kimś innym, kimś kto też je wsadza, ja
nie jestem szpilkowata sama z siebie, ale bardzo
rzadko odpowiem na prowokacje, mogłabym częściej np.
pisząc limeryki, tylko, że wiem, że to błędne koło, a
postaw ludzkich nie zmienię, szkoda, że one są tak
pełne jadu i zawziętości:(

Tak, takie melancholie budzą niezwykłe inspiracje :)

Bardzo ładny z odrobiną smutku...

mnie też czasem się ckni za rodzinnym domem, kłótniami
z siostrami a potem godzenie, dzieląc się
sprawiedliwie cukierkami :)

Takich chwil się nie zapomina. Przywoływane są
wspomnieniem rozgrzewającym serce.
Pozdrawiam:)

miło sie czyta Dorotko :) Pozdrawiam ...

Piękny nastrój, aż cieplutko na serduchu się zrobiło
:)

Pięknie, tak to jest , że chyba każdy z nas za czymś
tęskni... z serca Dorotko pozdrawiam i dziękuję, że
jesteś :)

Czasami powracamy do miejsc gdzie nam było dobrze
mhmmmmmm gdzie czuliśmy miłość...Pozdrawiam
serdecznie:)

Ckni, bo był za ospały? gdy aż rwały się uczucia do
wiecznego tanga...
Dorotko, pozdrawiam :)

Ach, my tworzymy atmosfere, nie rzeczy przyziemne

Dorunia:) U Ciebie zawsze ciekawie. Ta kukułka mnie
zauroczyła, dawno nie widziałam takiego zegara. I
takiego pokoju - babci swojej nie było mi dane poznać,
a tak sobie wyobrażam jej pokój:) Dziękuję za cudowny
wiersz.

Takie pokoje z duszą bywają i teraz, ale te zachowane
w pamięci miały coś wyjątkowego.W krótkiej formie
oddałaś ciepło unikalny nastrój.Pozdrawiam Cię
serdecznie:)

Bardzo fajny,cieplutki klimacik...też mi się
ckni,pozdrawiam serdecznie...