W pokoju

będzie droga liliami usłana
aż do nieba :)
pozdrawiam ciepło:)

Smutno, że życie toczy się inaczej niż by się
chciało...., ale miło, że znów mogę przeczytać coś
Twojego. Pozdrawiam cieplutko.

Piękny wiersz Dorotko! dobrze, że nowy bo ja wciąż
tkwiłam przy Kubusiu! Pozdrawiam milutko:)

piękny przekaz, pełen nadziei i miłości

Jeśli chodzi o ten utwór, to czuć w nim przekaz i
twoje wnętrze, ale niestety ja nie widzę do końca
tutaj wiersza. Po prostu większość przekazana bez
większych niedopowiedzeń. Nie do końca mi się to
podoba. Zobaczę jednak pozostałe twoje utwory i
przypuszczam, że coś znajdę lepszego o tego utworu.
Pozdrawiam całkiem pokojowo wierząc, ze nie uraziłem
Ciebie moją krytyką.

..Jest jak ona - bogobojna. ładnie to ujęłaś..miłego
dnia.

Powróciły dla mnie te złe wspomnienia z mojej
młodości.Ja wierzę,że tam ba górze,mają się
dobrze.Pozdrawiam

msz, tu wyrażona najwyższa miłość /...aż do Pana
Boga./

DoroteK i tu chyba z lekka przesadziłaś, delikatnie
mówiąc i z wielkim szacunkiem, matka jest największą
miłością, ale powiedz sama jakbyś się odniosła?, ja
swoją barkę zostawiam dla Ciebie,

:)

Ładnie...

Szczerość serca wyrażona w pięknym słowie, jak to u
Ciebie.Miłego dnia.

lilia jako symbol miłości, tej najwyższej...
nostalgicznie, ale i z nadzieją

DoroteK - fajnie, że jesteś. Długo byłaś przy Kubusiu,
a teraz już w pokoju beja:) Pozdrawiam

Z serca i szczerze, w jakże pięknej wierze!
Pozdrawiam!