Pokonać smutki

Przytulić Ciebie muszę!
Bo masz smutną duszę.

Całuję Twoją płową czuprynę,
A buźki też nie ominę.

I chociaż to kawał drogi,
Przebiegnę! choć bolą mnie nogi.

Złapię Ciebie w ramiona,
I wszystkie smutki pokonasz

Bo bardzo mi się marzy,
Uśmieszek, na Twej twarzy.

I radość w Twym sercu zagości,
Bo to jest potęga miłości!

I choć za oknem ponuro,
To głowę zadzieraj ku chmurom.

Tam znajdziesz Słońca promyki,
To optymizmu zastrzyki!

Więc nastawienie zmień,
Bo dobry humor, to dobry dzień!

autor

mglawica

Napisany: 2015-03-23 Dodano: 2015-03-23 22:25:37

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie