Pokorna miłość
piękna dziewczyno
kochająca siebie
co w modlitwie prosisz
o jeszcze piękniejszą miłość chłopca
spójrz
przyszła
nim proch z kolan odpadł
milczeniem o pomoc prosi
przy dźwiganiu krzyża
który odrzucony
życie może przygnieść
niesiony we dwoje
ziemię z niebem łączy
i dwa losy w jeden splata
autor
Janina Kraj Raczyńska
Dodano: 2019-01-03 15:46:14
Ten wiersz przeczytano 1594 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (65)
Kazimierz Surzyn dziękuję za ciepły komentarz. :)
Pozdrawiam.
Bardzo celna refleksja o miłości, pozdrawiam ciepło.
Karenka pięknie dziękuję za ciekawą refleksję :)
Miłego dnia życzę.
kiedy przyjmujemy krzyż codzienności w pokorze nigdy
nie jesteśmy z nim sami,zawsze znajdzie się ktoś
obok,kogo Pan Bóg do nas posyła-ładny
wiersz/pozdrawiam
Sławomir, Halina dziękuję za refleksję i dobre słowo
:)
Serdecznie pozdrawiam.
Odrobinę powinniśmy nas samych też kochać.
A prosić Boga o miłość to nie grzech.
Dobry wiersz.
Ślę moc weekendowych serdeczności. :)
Dziękuję za wizytę.
Źycie może przygnieść...i to nie jeden raz...
Dzięki za wgląd,
pozdrawiam, miłego dnia
Karmarg, Fluid dziękuję za odwiedziny i komentarze :)
Serdecznie pozdrawiam.
Oooo! Juz dawno nie mialem cudownych widzen :)
i wiem gdzie sa takie, co krzyze z mezami nosza i o
nic nie prosza
bardzo mądry refleksyjny przekaz :-)
pozdrawiam serdecznie:-)
Wena, ROXSANA dziękuję za miły komentarz :)
Dobrego czasu życzę.
pięknie
pozdrawiam serdecznie
Świetnie zobrazowałaś kredo miłości, bo ona,
aby być prawdziwie spełnioną do szczęścia potrzebuje ,
także pokory ciepła.
Miłego dnia Janino życzę.
Mariat, Tessa dziękuję za refleksje :)
Miłego dnia życzę.
Tak mało pokory,niemodna niepotrzebna -samo
życie,pozdrawiam słonecznie :)