W pokorze ...
W pokorze niedostatku sił
(pod boską bramą)
urasta wielkość
przed którą
zgina się
każde kolano
acz - nie przed siłą
nie - przed nią samą
autor
Andrzej Błaszyk
Dodano: 2015-10-06 09:34:44
Ten wiersz przeczytano 1130 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Elena, andreas, grusz-ela, Ewa Kosim, Plusz 50,
kasztanowiec, Oksani, marisyl, Damahiel: dzięki za
wsparcie. Przepraszam że tak mało czasu poświęcam na
czytanie Was. Po prostu wybucham i ... czekam aż kurz
opadnie. I dalej, dalej ...
podoba się :)
Doskonałe.
Bardzo się podoba to mini.
Podoba się bardzo :)
Przemawiająca refleksja ...
+ Pozdrawiam
Pokora nie umniejsza czlowiekowi wartosci wiec lepiej
zginac kolano niz sie pysznic ...bardzo dobra
refleksja
Pokora świadczy o wartości człowieka i nie ma nic
wspólnego z upokorzeniem, miłego dnia. Pozdrawiam
Tak mało w nas pokory, z pozdrowieniami.
więc - dobry znak
"łatwo być mędrcem własnej ścieżki"
zawsze jest coś wyżej
coś w tym jest wielka wiara ludzi albo daje
ignoranctwo albo mądrość własnej ścieżki