Pokożcie wszystkim
Ślonsku Ty nosz czorny, co nom wongel
dowosz,
Choć tela ciyrpiynio sztyjc od nos
doznowosz,
Ziymia Ci przisypoł kożuch hołdow gruby,
Luft Ci zatruwajom te huty i gruby,
Wybocz Ty mom Ślonsku, nasza niygodziwość.
Dej nom lepszy siły, by sie to
zmiyniyło,
By my w końcu zaczli dbać o nasze
skarby,
Żeby my odkryli Twoji piykne barwy.
Jest przeca na Ślonsku, w Rudach, pałac
stary,
Kaj żyli Cystersi. Jest Pszow, som
Piekary,
Kaj na kalawryjskim wzgorzu Panna
Świynto
Nad nami doglondo i dycko pamiynto.
A tam, konsek dali, na opolskij ziymi
Świynto Anna czuwo nad nami grzesznymi.
Som na Ślonsku lasy, piykne krajobrazy,
Som rzyki, jeziora...Alech sie
rozmarzył...
A te stare miasta, piykne familoki,
Przi nich te chlywiki, inksze
kroliczoki..
To som przeca perły, o kerych trza
godać,
Szanować, odnowiać, potomnym zachować,
Żeby nasze wnuki tyż coś z tego miały,
Żeby tyż uroki te Ślonska poznały.
Trza nom tyż przekonać do Ślonska
przibyszy
Ze wschodu, z połnocy. Niych kożdy
usłyszy
Naszo piykno godka, kultura niych pozno.
Jak im pokożymy, to wtedy tyż możno
Lepszy nos zrozumiom, ślonsko specyfika,
Niy bydom sie sami we blokach zamykać.
Przeca nie je ważne, kto prziszoł i
skond,
Bele on pokochoł nasz przepiykny Ślonsk.
Som jeszcze inksze skarby na tyj ziymi,
o kerych niy pisza. Wszystkich tu
wymiynić
Niy dom przeca rady, bo jo na Wos licza,
Że kożdy tyż zacznie przedstawiać
oblicza
Swojij Ojcowizny, swojich stron
rodzinnych,
Od dzisiej na nowo, w barwach lepszych,
innych.
Gruby wszyscy znajom, o hołdach
słyszeli,
Ale lepszy bydzie, tak myśla, jeżeli
Pokożymy tyn Ślonsk, te nasze zwyczaje,
Niych wiedzom jak Ślonzok Ojcowiżnie
przaje.
Swoji prziwionzani niych kożdy pokoże,
Jak razym ruszymy, wtedy to pomoże.
Toż pokożcie wszystkim TY Babo, TY
Chłopie,
Jak Ślonzok u siebie miyszko w tyj
Europie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.