pokuta

zaczyna padać deszcz

sam, choć z trudem poruszam się w tłoku
widzę, choć oczy grzęzną w gęstym mroku
słyszę, choć słów zatrutych ogrom mnie zagłusza
czuję, że Bóg w odwecie ludziom grzesznym rusza

niestrudzony
wciąż od nowa tą samą przygrywam nutę
stać was było na życie, lecz nie stać na pokute
to brzemię moje jak odbicie w wodzie zdradziecko się mieni
to umysł wiążą pokutne macki schizofrenii

przestało padać, a ptaki znów zaczęły śpiewać
wstaję dźwigając ze sobą mój cały chory świat
z trudem stawiam kolejne kroki
zatrzymuję się
ruszam
zatrzymuję się i spoglądam w górę
to tutaj
żegnam
Amen.
uklęknij i żarliwie zacznij się spowiadać
nigdy nie wiesz, kiedy Tobie zacznie padać

poligon

autor

MarcinFilipiak

Dodano: 2010-02-03 08:26:40

Ten wiersz przeczytano 1041 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie