Pokuta

Z blaskiem dnia nowego
przychodzę do Ciebie stęskniona.
Do drzwi Twoich delikatnie pukam
moimi grzechami życia wylękniona.

Pragnę ciepła, pocieszenia
w zamian miłość swoja ofiaruję.
Teraz wiem że tylko tą która nie boli
i mnie nie zniewoli.

Wolność mi dasz i radość duszy .
Ożyją kolory bytu,szarość dni się wykruszy.
Godziny medytacji ponownie nadejdą
Modlitwy miłością gorącą serce napełnią.

Opuściłam kiedyś przedsionek Domu Twojego ,
teraz z tęsknotą żałuję szczerze.
Radość zamieniłam na coś ziemskiego .
Odwróciłam się od szczęścia Boskiego.

Proszę, przyjmij mnie w łaski swoje, Boże .
Cierpię pokutnie.
Tylko Twoje miłosierdzie ocalić mnie może.

Dziękuję za dni i noce które bolesnymi się stały .
Dziękuję za przyjaciół i godziny do pokuty
które, mam nadzieję jeszcze mi pozostały.

autor

Maria Antonia

Napisany: 2012-01-19 Dodano: 2012-01-22 18:36:50

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Toniczny Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie