Pół godziny księżycowej ławki

siedząc wieczorem nad Wisłą
łowię myśli na haczyk uśmiechu
powietrze rozciągnięte jak płachta
pod nogami samobójcy
śpiewa delikatnie pobliskim mostem

fale rozbijają twarze na brzegu
wysyłają co chwilę księżycowe zające
na kolanie ćma prostuje ramiona
wierzba rysuje po wodzie palcami
tak niedbale

po kręgosłupie na szpilkach przebiegł chłód
już czas, zabieram tą chwilę
jutro ponownie plecami ławki
przytulę spokój do siebie
i zastygnę

autor

Ignacy Barry

Napisany: 2005-12-14 Dodano: 2005-12-21 00:24:19

Ten wiersz przeczytano 667 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie