*Polana*
Zabierz mnie tam!
Chcę być wśród kwiatów
Chcę słyszeć szum drzew
W tłumie ludzi
W pełni zgiełku
Szukam siebie
Wierzę ze kiedyś odnajdę
Ale bądź przy mnie
Nawet w milczeniu
Bo nic nie boli tak jak samotność
autor
aktorskie- wnętrze
Dodano: 2019-10-19 11:27:39
Ten wiersz przeczytano 1283 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Chyba nikt nie lubi długotrwałej samotności, ale aby
być wśród ludzi, trzeba poznać siebie.
Pozdrawiam :)
Samotność niestety nigdy nie będzie naszym
sprzymierzeńcem.
Pozdrawiam.
Marek
I ja wierzę, że Peelka odnajdzie siebie. Życzę z
całego serca. I prawdą jest, że bardzo dużo zmienia ta
obecność... nawet zupełnie milcząca :-) Pozdrawiam z
podobaniem :-)
samotność- bardzo dokucza. Z depresji -wyszedlem do
ludzi. wiersz- bdb., a refleksjamariat- nad tytulem -
niezaleznie od tytulowego zamierzenia - supertrafna.
Wskazuje glębię i ludzki kontekst.
Pozdrawiam serdecznie:)
Czasem - teksty "dyktowane przez Pana Boga" zawierają
znaczenia przez Autora - nieprzewidywane, a -
nieprzypadkowe.
Ahoj:)
oj tak samotność boli
Chwyta słowem, a "Polana" analizuję w trzech
płaszczyznach i jeszcze nie wiem czy dobrze
skierowałam swoje rozeznanie.
bardzo ładnie życiowo z nutką smutku:-)
pozdrawiam
Życiowo. :)
Dobry przekaz :))
Witaj.
Bardzo dobry wiersz i przekaz, samotności.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Ileż w tym wierszu prawdy.
Pozdrawiam
Ciekawe... czy zabierze?
Powłoka własnych wierzeń.
Pozdrawiam i zarazem witam na Beju.