Policz ile jest traw

Rzym

Watacha, po flacha, co wiatr rozwiewa wrak
niegrzeczni grają, co budzi Kajom, rozplątał się blady wał
i praniem porywa, co śpiącym po minach, nie widzi za smak
nasturcje wołają, bo prądu się maju, a lity co skwar
zapachem wziąć co pić
Rusałko, co policzonych lat na masce tej baśni się staje
dorywasz co wił się o boł, a ma się formujesz
bo woli się z dołem, bo not nie widać
i Sercem porannym, siebie znów dal w kuł
łożesz ty, nie wrzeszczy, co pisze co noc
woc się mość na denku uchwalił
może najwyższy raz-
do wołu, do stali, bo mości się -zgasł


Mój zwój

i przepełnionym do syta Mikołajem się staje
bo odnaleźliśmy mój lód
w miłości wydaje, gdy pada się cały kłód
wróciły kaczeńce i mój własny uczynek
chwalę się wiecznie to moje w nich płynie
nie wygra żadna miła co twa policja
nie wygra nacja i profanacja krzyża
nie wygra statek by zwieść bohatera
a jeśli w mundurze, to nic już nie zwiera
A ten klucz dostaje
i pragniesz by mój lód grzał się wyżej, i dalej
cieszę się wreszcie
przecie nie ważne kim się staje
ważniejsze jest to jakim się wdaje
cieszy się mała mieścina
i cieszy się cała północna Karolina
jak jeden deszcz i letnia pora
wracam po swe co była dola


Czasem

mi powiedziała
jak wiele znała
potem wyrosłem jak jeden lew
cóżem nie chciała
co pokochała
a widać to widzą co wiele Serc
Kocham zagrałam a jego miałam
bo tak mi dopomóż Panie
ten jeden dzień

Dawid "Dejf" Motyka

Sądy

autor

Dawid Dejf Motyka

Napisany: 2019-09-12 Dodano: 2020-11-28 20:30:45

Ten wiersz przeczytano 1265 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Antyczny Klimat Smutny Tematyka Ciało Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie