Polityka absurdu

Życie! Cóż człowiek Ci winien?
Życie! Że wiatrem Ci w oczy nuci?
Życie! Upodlenia istoto.

-Dlaczego kolego?
-Nie wiem, koleżanko.

Moje życie! Cóżem Ci winien?
Moje życie! Że nucę ciąg myśli wyzwolonych
To potępiasz?
Moje życie! Pasmo udręk bez nadziei.
Moje życie! Uproszczona dziedzino w zawiłości duszy.
Moje...życie...

Stracę, sprzedam, oddam, ale
Życie! Bezdenna głębino uczuć!
Moje życie...pusta studnio przeznaczenia...

autor

Archangel

Napisany: 2009-04-02 Dodano: 2009-04-02 21:33:50

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie