Północna Baśń

Dumnych ojców swych zapytał w wieczór Syn Północy,
ich, skąpanych w dumie, gdyż krew z krwi, po dziadzie topór,
pragnął zgłębić jedno: czemu topiąc się w bezmocy
nie wiedzą mężowie jak jej jednej stawić opór...

Grzebiąc w ranach zwanych hańbą kazał im się strwożyć,
nazwać niegodnymi wiary w świętą moc Odyna,
albowiem nie mógł być żaden topornikiem bożym,
gdy kobieta pokonała go na oczach syna...

A ten młody głupiec prządł monolog: co za bóstwo,
przez jedną kobietę właśnie dla jednego męża,
sprawić mogło, że choć modłów odprawiano mnóstwo
żaden nie znał na jej wdzięki godnego oręża?

Ów plemienny mag-astronom, nie on, ni wódz grodu,
ani szaman z wsi sąsiedniej, ni strateg wojskowy,
ani budowniczy łodzi czy lekarz niezdrowych,
nie wiedzieli co w miłości, że brak dla niej lodów...

autor

Sigul

Dodano: 2006-10-07 10:04:16

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie