Polowanie na emocje

I tak zostało w nas tknięte,
aby głos rozsądku obudził
się wcześniej niż większe zło.
W ostatnim życzeniu. By życie
nie było kwestią ceny.

*

firmamenty szarości
drewniany aksamit
skrzący się od świec
pęk kluczy
tańczy

w takt ciszy
stukot nóg
drzwi.

metal błyszczy
potok słów
drzwi.

ostrze błądzi
bliskość rąk
drzwi.

szybka flinta
półobrót
ściana.

cierpiąca
z braku klamki

obojętny odwrót
skąpana w rozkoszy
pośród ludzkich ścian
pęk kluczy
tańczy

w takt ciszy
stukot nóg...

*

Korytarz, gdzie prawie nikt
nie potrafi sparować, powoli
tonął we mgle. Brama z cegieł
wypalanych duchem lśniła
dziwną dumą, u końcu drogi.
Nie sposób było ją dostrzec.

autor

Codeguy

Dodano: 2005-06-09 21:22:41

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie