***Półplastycznie***

Nie umiem już
liczyć gwiazd,
bo zabrakło mi
trochę nieba.

Gubię się
stojąc w miejscu.
Za szybko
wiruje mój świat.

Zbyt blisko Ziemi
są moje stopy.
A tak kocham
wschód słońca
na Marsie.

Zbyt słabo
splatam palce,
by pomyśleć,
że ktoś prowadzi mnie
za rękę.

Irracjonalnie
zaznaczałam swoją wolność
różową kredką.
I tak
nikt mi jej nie zabierał.

I nie było nikogo.
kto zaczarowałby
moje lustro.
A jednak iluzja
grała mi
cicho do snu.

***

Chybotliwe myśli
igrały
ze słowikami.
Na w pół martwymi.

Nie umiem prosić,
by Bóg odebrał mi nogi,
gdy chcę uciekać.
Nie chcę walczyć.

Dziś półplastycznie
obejmuję się
Twoimi ramionami.
I bezsensownie
wierzyć chcę,
że marzenia
się spełniają...

Nie wierzę, że będzie dobrze. Nie widzę sensu w tym co robię... Żegnajcie...

autor

Fifeczka

Dodano: 2007-03-01 14:48:01

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie