Polscy bandyci

Wiersz "Polscy bandyci"( nie znam autora)napisany po wojnie, zrobił na mnie duże wrażenie i zainspirował do napisania II-giej jego części.

Polscy bandyci

Za carskich czasów, wiemy to sami
Byliśmy zwani wciąż bandytami
Każdy, kto Polskę ukochał szczerze
Kto pragnął zostać przy polskiej wierze,
Kto nie chciał lizać moskiewskiej łapy
Komu obrzydły carskie ochłapy

I wstrętnym było carskie koryto
Był "miateżnikiem" - polskim bandytą.
"Polskich bandytów" smutne mogiły
Tajgi Sybiru liczne pokryły.

Przyszedł bolszewik - znów piosnka stara
Czerwonych synów białego cara.
Polak, co nie chciał zostać Kainem,
Że chciał być wiernym ojczyźnie synem,
Chciał jej wolności w słońcu i chwale,
A że śmiał mówić o tym zuchwale,
Że nie chciał by go więziono, bito,
Był "reakcyjnym polskim bandytą".

I znowu Sybiru tajgi pokryły
"Polskich bandytów" smutne mogiły.
Gdy odpłynęła krasna nawała
Germańska fala Polskę zalała.

Kto się nie wyrzekł ojców swych mowy,
W pruską obrożę nie włożył głowy,
Nie oddał resztek swojego mienia,
Swojej godności, swego sumienia,
Kto nie dziękował, kiedy go bito,
Ten był "przeklętym polskim bandytą".

Więc harde "polskich bandytów" głowy
Chłonęły piece, doły i rowy.
Teraz, gdy w gruzach Germania legła,
Jest Polska "Wolna i Niepodległa",
Jest wielka. Młoda, swobodna, śliczna,
I nawet mówią "demokratyczna".

Cóż z tego, kiedy kto Polskę kocha,
W kim pozostało sumienia trochę,
Komu niemiłe sowieckie myto,
Jeszcze raz został "polskim bandytą".

I znowu polskości tłumią zapały
Tortury UB, lochy, podwały.
O Boże, chciałbym zapytać Ciebie,
Jakich Polaków najwięcej w niebie?
(głos z góry)
Płaszczem mej chwały, blaskiem okryci
Są tutaj wszyscy "polscy bandyci".

Część współczesna- moja

Znów koło historii z rozpędem się toczy,
Co chwilę Polakom sypiąc piasek w oczy.
Naród bicz połamał, wyrwał zęby kratom,
Ale nie wymierzył kary swoim katom.

Ci oddawszy władzę do biznesu zwiali
I dalej państwową kasę obrabiali.
Naród za naiwność zbiera wielkie cięgi,
Za to konta katów rosną do potęgi.

Polskie banki dla nich nie są żadną gratką,
Bo mogłyby grozić niebezpieczną wpadką.
Więc kradzione mienie, Polaków krwawicę
Transferują bez przeszkód, cicho za granicę.

A z ławek sejmowych zerkają ukradkiem
Jak by tu obłożyć rodaków podatkiem,
Żeby ściągnąć forsę do państwowej kiesy
I dalej prowadzić ciemne interesy.

Od czasów przemiany minęło ćwierć wieku,
Lecz co ona dała, mój biedny człowieku?
Jaka ci różnica, kto twą krew wypija:
Niemiecka, sowiecka, czy rodzima żmija?

autor

Barbara Ponikarczyk

Dodano: 2009-11-07 00:40:41

Ten wiersz przeczytano 7045 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie