Polska wiosna
I co przyszło nam z tej wiosny
Co zapachem łąk wciąż kusi
Tutaj w naszej polskiej ziemi
I daleko tam na Rusi
Co nam zieleń ta przyniosła
Co ożywia świat natury?
Mimo słońca wszędzie wokół
W sercach polskich same chmury
I ten błękit ponad nami
Co się na nim słońce żarzy
Dziś niestety całej Polsce
Niebo z smutkiem się kojarzy
Wzniósł się orzeł ponad chmury
Polską mądrość w sobie chował
Miał umarłym oddać cześć
Sam nie wylądował...
Pogrzebała ruska ziemia
Polskie serca w swej otchłani
A nam wszystkim pozostało
Modlić się już tylko za nich
„Zapomnij Boże im wszystkie
zatargi
By po śmierci, chociaż w niebie
Byli SOLIDARNI”
Komentarze (9)
Bardzo wyważone słowa i co do puenty...OBY.
piękny wiersz :)
Podpisuję się pod komentrzem Dorotka..inny.."Chmury"
powtórzone, lecz dalej od siebie..nie razi.. M.
wiosna piękna się budzi a w sercach smutek i żal,
będziemy długo pamiętać tę wiosnę
Racja racja delikatny i wzrusza, coś w nim jest:)
Na pewno w niebie tacy będą :)
ładny wiersz, przejmujący
Ładnie poprowadzony wiersz.
powstało wiele wierszy na ten temat ale ten podoba mi
się, jest delikatny, wyważony i wzrusza...