Polskie Madonny...
Madonny, Wy polskie Madonny,
Kto to zliczy ile Was nam dano.
Na wszystkie nasze prośby jak i troski,
Dla każdego, dla radości i na rany.
Matka Boża Jackowa, ta Pani Przemyska,
Co ze Św. Jackiem z Kijowa przybyła.
Pieszo po przez Kraków niósł ją
W swych ramionach, pomimo, że ciężka była.
Matka Boża z Ludźmierza, Królowa
Podhala,
Czuwa nad tym Ludem, który mocny w
wierze.
Tak jak Piaseczyńska Królowa Pomorza,
Tych, co są przy morzu pod opiekę
bierze.
Rokitniańska Matka Boża w Rokitnie
zasiada,
Ta Cierpliwie Słuchająca smutnym
patronuje.
W Sulejówku tron objęła Matka Boża
Pocieszenia
I pociesza jak to Matka, w żale się
wsłuchuje.
Pani Ziemi Warmińskiej w tej krainie
jezior
Jest Matką dla wszystkich, co tu
zamieszkują.
Pocieszycielka Strapionych, Szamotulska
Pani
Niesie dobre słowo tym, co potrzebują.
Ci, którym dokucza tęsknota okrutnie,
Śpieszą do Powsina, tam Matka Tęskniąca.
Dla tych, którym Bóg dał talent
pisarski,
Literacka Matka Boża w Buku czuwająca.
W mieście Wilnie, w Ostrej Bramie,
Ostrobramska Matka Boża od dawna
króluje.
O Niej pisał wieszcz Mickiewicz, Piłsudski
się kłaniał,
Także dla Nas wciąż tam świeci i dalej
panuje.
Ponad całą Polską Ziemią, jedna jest
Królowa,
Matka Boża Częstochowska, tam na Jasnej
Górze.
Pradziadowie już Ją czcili, jako swoją
Matkę.
Cały Naród pielgrzymuję do Niej, na to
wzgórze.
Madonny , Wy nasze Madonny,
Bez Was by nie było polskiego Narodu.
Tyle wichrów i pożogi przeszło przez Nasz
Kraj
Przetrwaliśmy aż do dziś, dzięki Wam i
Bogu.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.