półświat

Niby nie ma, a jest...
Jak zwykle niezwykłe pisanie,
Jurku.
Dobrego wieczoru życzę :)
PS. Napomknąłeś u mnie o eksperymentach, mam nadzieję,
że dały się przełknąć?...
Tak poza tym miło, że czasem zaglądasz do
wierszokletki, dziękuję :)

no... komentarz zbędny. sztuka broni się sama,
pozdrawiam

"jak rozbite kawałki
których nikt nie sklei" ja sklejam...ale opornie to
idzie...

są takie prawdy co znamy, są też te które pomijamy ,
takie co nic nie znaczą i takie których nam nigdy nie
wybaczą

Są...Ciekawy wiersz, jest się na czym zastanowić...

Musiałam się na nim zatrzymać i przeczytać
kilkakrotnie, są prawdy bez znaczenia ale zdecydowanie
więcej jest tych które odciskają na nas piętno
pozdrawiam.

rozbity na kawałki tworzy nowe....poszarpane z żalem
zegnamy ..ale prawd nie podzielimy na pół światy...

Dobry wiersz. Lubię :))

Ryzykowna teza z pierwszej części wiersza i druga
bardziej wiarygodna - wiersz kończy się tą pierwszą.
Czyżby ważniejszą? Interesująco przedstawiona
refleksja.

To co się stało to się stało. Są prawdy które
pomijamy..

...i są takie wiersze, których nie sposób przeoczyć,
takie jak ten, wewnętrznie bogate w mądrą, ciepłą
treść, jak nasze marzenia, których nigdy nie udało się
spełnić...