pomarańcza w pełni

dziewiętnaście samotnych
cząstek księżyca
ułożone na niebie twymi dłońmi
jak na stole
tak pomarańczowe i soczyste

siedzę i czekam
gładzę paznokciami włosy
wykręcam z żalu palce

szukam twoich śladów
na wycieraczce
tak bezsensownie
przecież ty nie masz szans tu przyjść

jednak sprawdzam za oknem
czy nie idziesz
wyschniętym chodnikiem

na nim
małymi kroplami
odznaczają się moje łzy

w moich oczach
nadzieja jest ciemnoniebieska

odchylam zasłonę
patrzę
a tam
na parapecie
siedzi wielka skrzecząca
tęsknota

autor

niepoprawna

Dodano: 2006-08-28 18:37:57

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie