Pomarz ze mną

To swoiste zaproszenie do wspólnego marzenia o
kradzieży pięknych momentów letnich i jesiennych,
które można by zachować na dłużej, z malowniczymi
obrazami i wzniosłą nadzieją na wspólne odkrywanie
urody życia.
(+)

Gdyby ktos mnie w ten sposob o "wspolne marzenie"
poprosil, bez dwoch zdan- zgoda! ;)))
Pozdrawiam slonecznie ;)

piękny wiersz

Poeci już tak mają...myślami gdzieś tam jak fale go
nieznanych brzegów gnają...

Jacy bylibyśmy bez marzeń... pewnie nadzy i bezbarwni!
Uśmiechy zostawiam :))

Przepiękny, rozmarzony wiersz.
Człowiek bez wyobraźni jest
bardzo ubogi. Pozdrawiam serdecznie.

Przepiękny wiersz z bardzo mądrą, zaskakującą pointą.
Oczywiście: ludzi bez wyobraźni nie da się zabrać do
swojego wspaniałego świata.

bardzo ładny klimat wiersza.... potrafisz rozmarzyć
:-)))
pozdrawiam

Wychodzi z Ciebie dusza romantyka ;)
Śliczny wiersz.

Miłego!Pozdrawiam

Już z tobą mażę, po trotuarze, podaj mail, to
pokażę:)))

A ja wciąż mam w pamięci wiersz, który Ci (sku...ny)
usunęli...Ten, też jest spoko, a ostatnia zwrotka-
węcz urzeka :) Pozdrawiam, trzym się Andrzej!

Ładnie, potrafisz rozmarzyć:-)

Ładnie się rozmarzyłeś od lata do jesieni :)

Ladnie, andreasie:)
Pozdrawiam:)

szczęściarą będzie ta co się da złapać:))
pozdrawiam